W artykule opisano jak wykorzystać metodę TWI Instruowanie Pracowników (TWI IP) do przekazywania wiedzy. W artykule posłużono się przykładem nauki metody do rozwiązywania problemów 8-D. Artykuł jest zbiorem praktycznych uwag, jak najbardziej skuteczną metodę instruktażu wykorzystywać nie tylko do przekazywania umiejętności praktycznych, ale również szerzenia wiedzy.

SZKOLENIA WEDŁUG METODY TWI IP A CYKL DEMINGA ( CYKL PLAN-DO-CHECK-ACT)

Program Training Within Industry (z ang. szkolenia w przemyśle, zwany dalej TWI) to kompleksowy program rozwoju umiejętności brygadzistów, liderów mistrzów i kierowników w zakresie Instruowania Pracowników (zwanej dalej IP), budowania dobrych Relacji z Pracownikami oraz doskonalenia Metod Pracy. Jego geneza sięga wczesnych lat 40., kiedy po inwazji wojsk hitlerowskich na Francję w czerwcu 1940, w USA zdano sobie sprawę, że Wojna Światowa jest nieunikniona. Raport, przygotowany na życzenie Armii USA wykazał, że w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku było 8 milionów osób bezrobotnych. Dużym zagrożeniem było to, że zaangażowanie się wojsk amerykański w wojnę oznaczało pobór do armii większości amerykańskich mężczyzn w wieku produkcyjnym, którzy dotąd pracowali głównie w przemyśle. Działania programu TWI miały na celu włączyć do pracy w przemyśle osoby, które nigdy dotąd w obszarze produkcyjnym nie pracowały. Byli to głównie kobiety, mężczyźni w wieku niepoborowym oraz pracownicy administracyjni [1]. Wdrożenie programu TWI w przemyśle amerykańskim przyniosło olbrzymie korzyści oraz walnie przyczyniło się do zwycięstwa nad wojskami Hitlera. Sukces tego programu opierał się na tym, że każda z jego metod zbudowania była w oparciu o cykl Plan-Do-Check-Act (zwanym dalej PDCA, z ang. Planuj-Zrób-Sprawdź-Wykonaj), który został opracowany krótko przed powstaniem TWI przez  Williama Edwardsa Deminga (tab. 1) [3].

Tab. 1. Zbieżność pomiędzy cyklem PDCA a metodą TWI IP.

Cykl PDCA	Metoda TWI IP
Planuj	Przygotuj ucznia
Zrób	Zaprezentuj pracę
Sprawdź	Sprawdź ucznia
Wykonaj	Nadzoruj

 

Cykl PDCA opiera się na metodycznym podejściu do rozwiązywania każdego zadania. Pierwszym jego krokiem jest zaplanowanie zadania co w kontekście metody TWI IP odnosi się do przygotowania ucznia do szkolenia. Drugi krok to wykonanie zadania, w przypadku instruktażu jest to przeprowadzenie szkolenia przez trenera. W kolejnym kroku według cyklu PDCA następuje faza sprawdzania, która w metodzie TWI IP polega na sprawdzeniu jak uczeń radzi sobie z wykonaniem zadania. Ostatni krok cyklu Deminga często rozumiany jest jako weryfikacja zadania co w metodzie TWI IP odzwierciedla nadzorowanie ucznia przez trenera.

Po wojnie program TWI został włączony jako główny program pomocy dla japońskich przedsiębiorstw, a krótki czas potem zdobyło takie uznanie, że stało się nie tylko metodą poprawiającą produktywność, ale kulturą działań w japońskich firmach. Po dzień dzisiejszy uważa się, że TWI było fundamentem przy tworzeniu Systemu Produkcyjnego Toyoty oraz później, Lean Manufacturing [2].

PROBLEM ZE ZASTOSOWANIEM METODY TWI IP DO PROCESU PRZEKAZYWANIA WIEDZY

Standardowy instruktaż wg metody TWI IP skierowany jest domyślnie do fizycznie wykonywanych prac na stanowisku pracy (instruktaż stanowiskowy). Podczas takiego instruktażu przekazywane są uczniowi głównie umiejętności praktyczne, a omówienie słowne służy tylko do podkreślenia głównych kroków danej pracy i niezbędnych wskazówek w jej wykonaniu. Pozostałe elementy pracy uczeń jest w stanie zobaczyć podczas samego instrukatażu. W przypadku nauki dowolnej metody (na przykład metody jakościowej) najpierw uczeń musi poznać metodę poprzez zdobycie wiedzy teoretycznej, a dopiero potem może ją praktycznie zastosować i ćwiczyć jako umiejętność. Taki rodzaj szkolenia trudno jest zastosować z użyciem standardowej metody TWI IP ponieważ jej głównym wyznacznikiem jest pokazywanie pracy, a nie przedstawianie jej „na sucho“. Standardowo Metoda TWI IP służy głównie przekazywaniu umiejętności, a nie wiedzy teoretycznej.

Trudno jest znaleźć efektywny oraz metodyczny sposób nauki związanej z przekazywaniem wiedzy w kontekście stosowania dowolnej metody (np. metody jakościowej). W firmach produkcyjnych bardzo często wymaga się od pracowników produkcyjnych, jak i biurowych, wiedzy i umiejętności ze stosowania w praktyce takich metod jak 5S, diagram Ishikawy, 8D, FMEA i wielu innych. Zazwyczaj operatorzy wysyłani są na całodniowe szkolenia odnośnie danej metody w celu zdobycia wiedzy i umiejętności albo szkoleni są przez swoich przełożonych, co nie zawsze musi być efektywne. Celem dla przełożonych powinno być szybkie i efektywne przeszkolenie pracowników z wiedzy, którą będą w stanie użyć w praktyce. W tabeli 2 opisano, w których krokach standardowej metody TWI IP są największe problemy z zastosowaniem jej przy nauce dowolnej metody (np. metody jakościowej).

Tab. 2. Problemy w procesie przekazywania wiedzy przy użyciu standardowej metody TWI IP.

Standardowa metoda TWI IP	Problemy
2. KROK METODY– trener prezentuje prace
1.Trener prezentuje pracę omawiając każdy główny krok	Standardowo trener w pierwszej swojej prezentacji praktycznie pokazuje pracę podkreślając główne kroki. W drugiej prezentacji ponownie wykonuje pracę podkreślając główne kroki i dodając do nich wskazówki. W trzeciej swojej prezentacji trener dodatkowo poza głównymi krokami i wskazówkami objaśnia przyczyny występowania tych wskazówek (dlaczego są takie ważne). W przypadku instruktażu związanego z przekazywaniem wiedzy trudno jest z punktu widzenia trenera prezentować praktyczne wykorzystanie metody ponieważ podwładny nie ma odpowiedniej wiedzy na jej temat.
2.Trener prezentuje pracę omawiając każdy główny krok oraz wskazówki występujące w głównych krokach
3.Trener prezentuje pracę omawiając każdy główny krok, wskazówki występujące w głównych krokach oraz przyczyny ich występowania
3. KROK METODY – uczeń wykonuje pracę
1.Uczeń wykonuje pracę po cichu – trener poprawia błędy	Standardowo uczeń po trzykrotnie pokazanej i omówionej pracy przystępuje do jej samodzielnego wykonania w ciszy. Trener nadzoruje praktyczne wykonanie pracy przez ucznia. Przy nauce dowolnej metody nie powinno się wymagać od ucznia praktycznego jej zastosowania bez wcześniejszego upewnienia się ze strony trenera, że uczeń zna dokładnie wszystkie główne kroki i wskazówki niezbędne do poprawnego zastosowania dowolnej metody (czy uczeń zdobył wiedzę).
2.Uczeń wykonuje pracę podkreślając główne kroki	Celem tych prezentacji podczas standardowego instrukaktażu jest upewnienie się przez trenera, że uczeń nie tylko umie wykonać pracę, ale potrafi omówić wszystkie główne kroki, wskazówki i przyczyny występowania wskazówek. Podczas wyskonywania instruktażu z zakresu przekazywania wiedzy uczeń nie jest w stanie omawiać metody razem z praktycznym użyciem ponieważ najpierw musi zdobyć wiedzę, a dopiero potem może szlifować umiejętność jej wykorzystania w praktyce.
3.Uczeń wykonuje pracę podkreślając główne kroki i wskazówki
4.Uczeń wykonuje pracę podkreślając główne kroki, wskazówki i przyczyny występowania wskazówek

 

ZMODYFIKOWANA METODA TWI IP JAKO NARZĘDZIE DO SKUTECZNEGO I EFEKTYWNEGO PRZEKAZYWANIA WIEDZY

Poniżej przedstawiony zostanie szczegółowy scenariusz szkolenia z zakresu stosowania metody służącej rozwiązywaniu problemów 8D przeprowadzony w oparciu o nową metodykę skutecznego i efektywnego przekazywania wiedzy opartą na metodzie TWI IP.

Krok 1 – PRZYGOTUJ UCZNIA

• Stwórz swobodną atmosferę

Celem tej części szkolenia jest rozluźnienie atmosfery. Trener powinien porozmawiać z uczniem o rzeczach nie związanych z pracą, np. o hobby, zainteresowaniach itp.

• Określ pracę

W tym miejscu trener powinien powiedzieć uczniowi, że będzie go szkolił z metody rozwiązywania problemów 8D. Metoda ta umożliwia metodycznie podejść do rozwiązania każdego problemu.

• Dowiedz się co uczeń potrafi

Trener pyta ucznia, czy kiedykolwiek słyszał o metodzie 8D albo innej metodzie do rozwiązywania problemów. Ten etap jest bardzo ważny ponieważ trener weryfikuje doświadczenie ucznia w tym obszarze.

• Zainteresuj ucznia tym, czego będziesz go uczył

Celem tego etapu jest zainteresowanie ucznia metodą. Wyjaśnienie mu jak metoda 8D może pomóc w rozwiązywaniu problemów. W tym miejscu trener może opowiedzieć uczniowi więcej o tej metodzie. Powiedzieć, że jest to prosta i logiczna metoda, jasno wskazująca kolejne kroki w rozwiązywaniu problemu. Opracowana została przez Departament Obrony USA w 1974 roku.

• Ustaw ucznia w odpowiedniej pozycji

Trener mówi uczniowi, żeby ustawił się obok niego tak, aby dobrze widziała tablicę na której trener zapisywać będzie poszczególne kroki metody.

 

Krok 2 – ZAPREZENTUJ PRACĘ

Ze względu na to, że instruktaż dotyczy przekazywania wiedzy uczeń najpierw musi poznać budowę metody 8D, a dopiero potem zobaczyć jak praktycznie ją zastosować. Dlatego niezbędnym elementem do instruktażu powinna być kartka papieru w dużym formacie na której trener rozpisywać będzie uczniowi główne kroki, wskazówki i przyczyny występowania wskazówek. Kartka ta już przed szkoleniem powinna być podzielona zgodnie z budową Arkusza Podział Pracy (zwanym dalej APP) na 3 kolumny (tabela 3).

• Trener omawia metodę – wyraźnie oddziela każdy Główny Krok

Na tym etapie szkolenia trener tylko wyszczególnia główne kroki w metodzie wyraźniej je podkreślając i zapisując na przygotowanym APP. W tabeli nr 2 etapowi temu odpowiada lewa kolumna. Trener powinien postępować według ściśle przygotowanego scenariusza:

Trener mówi uczniowi: „W metodzie rozwiązywania problemów 8D jest 8 głównych kroków”.

Trener zapisuje na tablicy i mówi: „1. głównym krokiem jest…., 2.głównym krokiem jest …, itd.”

• Trener omawia metodę – podkreśl każdą Wskazówkę

W tej części szkolenia trener tłumaczy uczniowi, że we wcześniejszej prezentacji zobaczył z jakich głównych kroków składa się metoda 8D, a teraz zostanie mu zaprezentowane na jakie szczególne punkty powinien zwracać uwagę, tak aby korzystać z metody poprawnie. Temu etapowi odpowiada kolumna środkowa w tabeli 3. Trener ponownie przypomina uczniowi o głównych krokach, dodając wskazówki i zapisując je na APP. Trener ponownie powinien postępować według ściśle określonego scenariusza:

Trener mówi: „Pamiętasz, w tej metodzie jest 8 głównych kroków. 1. główny krok to…”

Trener zapisuje na tablicy i mówi: „W 1. głównym kroku są 2 wskazówki. 1. wskazówka to…., 2 wskazówka to. itd. ”

• Trener omawia metodę – Objaśnia przyczyny występowania Wskazówek

Na tym etapie uczeń wie z jakich głównych kroków i wskazówek składa się metoda 8D. Teraz trener musi objaśnić uczniowi dlaczego wszystkie zapisane wskazówki są takie ważne. Trener ponownie przypomina uczniowi główne kroki i wskazówki dodając przyczyny i zapisując je na APP w kolumnie prawej (tabela 3) trzymając się scenariusza:

Trener mówi: „Pamiętasz, w metodzie rozwiązywania problemów 8D jest 8 głównych kroków. 1. główny krok to…, w 1. głównym kroku są 2 wskazówki. 1. wskazówka to…”

Trener zapisuje na tablicy i mówi: „1. wskazówka jest taka ważna, ponieważ…, itd.”

Tab. 3. Przygotowany APP dla metody 8D.

Główne Kroki	Wskazówki	Przyczyny
1. Opisanie (definicja) problemu	Opisz precyzyjnie dany problem Opieraj się na faktach i liczbach	Precyzyjny opis ułatwi dobrze zrozumieć dany problem Pomoże to lepiej zobrazować skalę problemu.
2. Utworzenie zespołu	Grupa interdyscyplinarna Wytypuj lidera	Tylko wtedy, może być różne spojrzenie na problem Wymagany koordynator, ktoś kto prowadzi projekt
3. Akcje natychmiastowe („gaszenie pożarów”)	Zabezpieczyć klienta	Najpierw należy usunąć problem tak, aby miał jak najmniejszy wpływ na klienta
4. Analiza potencjalnych przyczyn źródłowych	„Burza mózgów” – wypisać wszystkie przyczyny Oszacuj prawdopodobieństwo (rozdysponuj 100%) i wybierz 2 najbardziej prawdopodobne przyczyny	Dzięki niej zbierzesz możliwie dużo potencjalnych przyczyn. W ten sposób zrobisz selekcję potencjalnych przyczyn
5. Analiza 5 x Dlaczego	Dla 2 najbardziej prawdopodobnych zrób analizę „5 x Dlaczego”	Dojście do przyczyny źródłowej dla najbardziej prawdopodobnych przyczyn
6. Akcje korekcyjne	Opracuj akcję krótkoterminowe	Możliwie szybkie reagowanie na problem
7. Akcje zapobiegawcze	Opisz problem, datę, przyczynę źródłową Wpisz zadania do wykonania, kto ma się nimi zająć, kiedy, określ status	Dokładne opisanie problemu w planie działań jest kluczowe w procesie rozwiązywania problemów Dobrze zaplanowane zadania są podstawą do rozwiązania problemu
8. Ocena i zamknięcie problemu wg 8D	Oceny dokonuje lider Sprawdź wyniki – opieraj się na faktach i liczbach.	On otwiera i zamyka projekt Wyniki nie mogę być subiektywne – bazować na odczuciach. Muszą być możliwie mierzalne.

 

• Trener prezentuje uczniowi metodę na przykładzie praktycznym

Ten etap szkolenia poświęcony jest praktycznemu zastosowaniu wiedzy. Trener mówi uczniowi o tym, że teraz wspólnie rozwiążą jeden problem, a liderem projektu będzie trener. Trener podaje problem. Na potrzeby artykułu problemem będzie:

„Mój samochód zużywa na trasie średnio o 1 litr paliwa więcej niż równy rok temu”

Trener mówi: ”Pamiętasz, metoda 8D składa się z 8 głównych kroków. Zobacz jak będę rozwiązywać ten problem w oparciu o 8 głównych kroków. Ty będziesz mi pomagał, ja będę liderem projektu. Przyglądaj się uważnie ponieważ kolejny problem rozwiążesz samodzielnie!”

Trener do zapisanego wcześniej APP dorysowuje pustą czwartą kolumnę po prawej stronie APP. Począwszy od lewej kolumny zostają wcześniej zapisane główne kroki, wskazówki i przyczyny, a w skrajnej prawej kolumnie trener przygotowuje miejsce na opisanie działań przy wskazanych głównych krokach (tabela 4). W ten sposób trener zaczyna stosować metodę 8D dla przygotowanego problemu postępując według wcześniej omawianego podziału pracy.

Tab.4. Praktyczne zastosowanie metody 8D – sposób postępowania [źródło: Lean Enterprise Institute Polska]

Główne kroki	Wskazówki	Przyczyny	Sposób postępowania
1. Opisanie (definicja) problemu	Opisz precyzyjnie dany problem Opieraj się na faktach i liczbach	Precyzyjny opis ułatwi dobrze zrozumieć dany problem Pomoże to lepiej zobrazować skalę problemu.	Trener mówi: „Pamiętasz, w pierwszym głównym kroku metody były dwie wskazówki. Pierwsza opisz możliwie dokładnie problem, a druga opieraj się na faktach”. Trener zapisuje na tablicy: Analizując zużycie paliwa w aucie, zauważyłem, że w ciągu roku wzrosło ono o 1 litr na 100 km. Auta używam tylko do jazdy do pracy. Do pracy jeżdżę tą samą drogą oraz mam ten sam samochód. Natężenie ruchu jest podobne jak przed rokiem. Do pracy mam 50 kilometrów, w tym 45 kilometrów po autostradzie. Trener mówi: „Widzisz, starałem się opisać możliwie obszernie problem oraz podałem liczby, które przemawiają za tym, że jest to problem. Przejdźmy teraz do drugiego głównego kroku”.
2. Utworzenie zespołu	Grupa interdyscyplinarna Wytypuj lidera	Tylko wtedy, może być różne spojrzenie na problem Wymagany koordynator, ktoś kto prowadzi projekt	Trener mówi: „W drugim głównym kroku mamy dwie wskazówki, pierwsza to taka, że najlepiej mieć grupę interdyscyplinarną, im większą, tym lepiej. W naszej sytuacji pozostaniemy we dwóch i razem będziemy się zastanawiać nad problemem. Drugą wskazówką był wybór lidera, tym razem ja nim będę. Trener zapisuje na tablicy: Imię trenera – lider Imię ucznia – członek zespołu
3. Akcje natychmiastowe („gaszenie pożarów”)	Zabezpieczyć klienta	Najpierw należy usunąć problem tak, aby miał jak najmniejszy wpływ na klienta	Trener mówi: „W trzecim głównym kroku była jedna wskazówka, a mianowicie należy zawsze najpierw zabezpieczyć klienta. W tej sytuacji klientem jestem ja. Pomyślmy razem, jakie możemy podjąć działania natychmiastowe”. Trener zapisuje na tablicy: Jeździć wolniej, mniej agresywnie Sprawdzić olej
4. Analiza potencjalnych przyczyn źródłowych	„Burza mózgów” – wypisać wszystkie przyczyny Oszacuj prawdopodobieństwo (rozdysponuj 100%) i wybierz 2 najbardziej prawdopodobne przyczyny	Dzięki niej zbierzesz możliwie dużo potencjalnych przyczyn. W ten sposób zrobisz selekcję potencjalnych przyczyn	Trener mówi: „W czwartym głównym kroku są dwie wskazówki. Pierwszą jest wypisać wszystkie potencjalne przyczyny z wykorzystaniem metody „burzy mózgów”. Zastanówmy się wspólnie jakie mogą być przyczyny” Trener zapisuje na tablicy: Potencjalna przyczyna Słabsza jakość paliwa na stacji Problemy z silnikiem Zbyt agresywna jazda samochodem (gazowanie, wyprzedzanie) Usterka samochodu Zużyte opony Trener mówi: „Teraz druga wskazówka, oszacujmy prawdopodobieństwo. Mamy do rozdysponowania 100% na wszystkie przyczyny, które wypisaliśmy”. Trener zapisuje na tablicy: Potencjalna przyczyna Prawdopodobieństwo Słabsza jakość paliwa na stacji 10% Problemy z silnikiem 5% Zbyt agresywna jazda samochodem (gazowanie, wyprzedzanie) 30% Usterka samochodu 20% Zużyte opony 35%
5. Analiza 5 × Dlaczego	Dla 2 najbardziej prawdopodobnych zrób analizę „5 × Dlaczego”	Dojście do przyczyny źródłowej dla najbardziej prawdopodobnych przyczyn	Trener mówi: „W piątym głównym kroku była jedna wskazówka, należy przeprowadzić analizę „5 × dlaczego” dla dwóch najbardziej prawdopodobnych przyczyn. Zróbmy to razem, ja będę zapisywał”. Trener zapisuje na tablicy: Zużyte opony(àdlaczego?) nie wymieniane od 3 lat (àdlaczego?) nie wiedziałem o wymianie(àdlaczego?) zbyt rzadkie sprawdzanie stanu opon(àdlaczego?)zawsze o tym zapominam, nie mam nawyku aby to sprawdzać Zbyt agresywna jazda samochodem(àdlaczego?)wyjeżdżam za późno do pracy(àdlaczego?)chodzę późno spać(àdlaczego?)dziecko kładę późno spać(àdlaczego?) na dworze jest bardzo długo jasno, dziecko nie chce zasnąć
6. Akcje korekcyjne	Opracuj akcje krótkoterminowe	Możliwie szybkie reagowanie na problem	Trener mówi: „W szóstym głównym kroku mamy jedną wskazówkę, należy opracować akcję krótkoterminowe. Zastanówmy się nad obiema przyczynami”. Trener zapisuje na tablicy: Zużyte opony – akcja krótkoterminowa – kupić nowe opony. Zbyt agresywna jazda – akcja krótkoterminowa – jeździć wolniej, nawet kosztem spóźnienia się do pracy. Bezpieczeństwo jest zawsze najważniejsze.
7. Akcje zapobiegawcze	Opisz problem, datę, przyczynę źródłową Wpisz zadania do wykonania, kto ma się nimi zająć, kiedy, określ status	Dokładne opisanie problemu w planie działań jest kluczowe w procesie rozwiązywania problemów Dobrze zaplanowane zadania są podstawą do rozwiązania problemu	Trener mówi: „Teraz czas na siódmy główny krok. Tutaj mamy dwie wskazówki. Pierwszą jest dokładne opisanie problemu (3 kolumny od lewej strony tabelki poniżej), drugą natomiast jest zaplanowanie działań (4 kolejne kolumny w tabelce poniżej)”. Trener zapisuje na tablicy: Opis problemu Data Przyczyna źródłowa Zadanie Kto Kiedy Status Zużyte opony 06.07. 2011 Nie sprawdzanie stanu technicznego – brak standardu 1.Opracować autonomiczną i planową konserwację Trener 11.07   2.Kupić nowe opony Trener 13.07   Zbyt agresywna jazda 06.07. 2011 Zbyt późno kładzie się spać 1.Zmiana nawyku dziecka– zakup rolet, aby było ciemniej w pokoju Trener 01.08   2.Test -wolniejszy przejazd, nie przekraczać 140 km/h na autostradzie Trener 07.08
8. Ocena i zamknięcie problemu wg 8D	Oceny dokonuje lider Sprawdź wyniki – opieraj się na faktach i liczbach.	On otwiera i zamyka projekt Wyniki nie mogą być subiektywne – bazować na odczuciach. Muszą być możliwie mierzalne.	Trener mówi: „W ósmym głównym kroku są dwie wskazówki. Pierwszą jest to, że zawsze lider ocenia proces rozwiązywania problemów i realizację poszczególnych zadań. Drugą wskazówką jest sprawdzenie wyników, ale pamiętaj, że należy opierać się na faktach. Wyobraź sobie, że jest 1 września i wszystkie zadania udało nam się zrealizować”. Trener zapisuje na tablicy: Zadanie Opis Status 1.Opracować autonomiczną i planową konserwację Określono plan autonomicznej i planowej konserwacji, przygotowano instrukcję dla kierowcy oraz standard przypominania o zadaniach.   2.Kupić nowe opony Zakupiono opony, które zostały założone w samochodzie.   3.Zmiana nawyku – zakup rolet Założono rolety w pokoju dzieci, które kładzione są spać wcześniej o godzinę – w pokoju jest ciemno.   4.Test – wolniejszy przejazd, nie przekraczać 140 km/h na autostradzie Test wykazał, że przy nowych oponach i wolniejszej jeździe zużycie paliwa spadło do wartości sprzed roku.

 

Krok 3 – SPRAWDŹ UCZNIA

W tym momencie szkolenia trener powinien wymazać całą tablicę, z tekstu który zapisał podczas drugiego kroku metody. Powinien powiedzieć uczniowi, że to on teraz będzie zapisywał informacje na tablicy oraz będzie próbował zapełnić treścią arkusz podziału pracy dla rozwiązywania problemów wg metody 8D. Na tablicy powinny pozostać 4 puste kolumny (główne kroki, wskazówki, przyczyny i sposób działanie wg metody).

• Uczeń zapisuje metodę – podkreśla każdy Główny Krok

Trener mówi do ucznia: „Teraz proszę Ciebie abyś wypisał po kolei wszystkie główne kroki w pierwszej kolumnie podkreślając przy tym każdy główny krok.”

Uczeń zapisuje na tablicy 8 głównych kroków podkreślając wyraźnie każdy z nich. Tą część uczeń powinien wykonać wzorując się na pierwszej prezentacji trenera w kroku drugim metody. Trener na bieżąco sprawdza poprawność wypełniania APP przez ucznia, jeżeli widzi jakiś błąd to od razu reaguje.

• Uczeń zapisuje metodę – podkreśla Wskazówki

Trener mówi do ucznia: „Bardzo dobrze wykonałeś część z wypisaniem głównych kroków metody. Teraz poproszę Ciebie, abyś w drugiej kolumnie wypisał wszystkie wskazówki dla każdego głównego kroku. Pamiętasz ile było wskazówek w pierwszym głównym kroku?”

Uczeń zapisuje na tablicy przy każdym głównym kroku wskazówki o ile takie były jasno je podkreślając. Trener na bieżąco koryguje wszystkie błędy i pomaga uczniowi kiedy on ma problemy z przypomnieniem sobie poszczególnych wskazówek. Uczeń powinien wypełnić APP w takim zakresie, w jakim zrobił to trener podczas 2 prezentacji w drugim kroku metody.

• Uczeń zapisuje metodę – wyjaśnia przyczyny występowania Wskazówek

Trener mówi do ucznia: „Teraz chciałbym, abyś wypisał wszystkie przyczyny występowania wskazówek. Jest to bardzo ważny element. To upewni mnie, że masz świadomość dlaczego wskazówki, które zapisałeś wcześniej są takie ważne.”

Uczeń zapisuje na tablicy przyczyny przy każdej wskazówce jasno je podkreślając. Trener na bieżąco poprawia błędy. Uczeń powinien wypełnić APP w takiej formie, w jakiej trener zrobił to w 3 prezentacji w drugim kroku metody.

• Uczeń prezentuje metodę na wybranym przykładzie praktycznym – uczeń wciela się w rolę lidera

Trener mówi do ucznia: „Teraz poproszę Ciebie, abyś spróbował rozwiązać jeden z problemów opierając się na metodzie 8D. To ty teraz wcielisz się w rolę lidera. Chciałbym, abyś wybrał sobie jeden z problemów jaki kiedyś Ci się przytrafił albo masz obecnie. Może być to prosty problem z życia domowego. Ważne jest, żebyś ty go wybrał ponieważ to ty masz najwięcej informacji o nim.”

 Uczeń wybrał sobie swój własny problem z życia prywatnego:

„W mieszkaniu, w którym mieszkam, średnio 3-4 razy w tygodniu wybija się bezpiecznik prądowy”.

Uczeń powinien rozwiązać problem z użyciem metody 8D tak samo, jak to wykonał trener w 4. prezentacji w drugim kroku metody. To uczeń powinien wcielić się w rolę lidera procesu rozwiązywania problemu, to on powinien zapisywać na tablicy wszystkie informacje i prowadzić procesy np. „burzy mózgów”, analizy „5xDlaczego” itd.

 

Krok 4 – NADZORUJ

• Pozostaw ucznia samego

Trener powinien powiedzieć uczniowi w tym etapie, że według jego opinii jest w stanie sam rozwiązać problem z użyciem metody 8D. Trener powinien, w celu dalszego treningu umiejętności, zostawić uczniowi jeden problem do rozwiązania. Problem ten powinien być jednak związany z pracą, jaką wykonuje się w ich zakładzie pracy.

• Wskaż do kogo ma się udać po pomoc

Trener musi wskazać uczniowi osobę, do której on może się udać kiedy nie będzie pewien czy dobrze postępuje albo ma problem np. ze zorganizowaniem interdyscyplinarnej grupy. Tą osobą może być sam trener albo któryś z doświadczonych współpracowników.

• Sprawdzaj go często

Trener powinien powiedzieć uczniowi, że przy następnym problemie jaki będzie rozwiązywał z wykorzystaniem metody 8D poprosi ucznia do siebie, żeby mu asystował albo poprowadził jako lider część analizy pod jego opieką.

• Zachęcaj by zadawał pytania

Bardzo ważne jest, aby trener zachęcał ucznia do zadawania pytań. Trener musi przyłożyć się do tej części szkolenia, ponieważ bardzo ważne jest, aby uczeń kiedy ma problem udał się po pomoc, a nie rozwiązywał go „po swojemu”.

• Stopniowo zmniejszaj nadzór

Z czasem, kiedy uczeń będzie praktykował metodę, nadzór trenera naturalnie będzie się obniżał. W pewnym momencie uczeń będzie mógł samodzielnie prowadzić procesy rozwiązywania problemów z użyciem metody 8D.

PODSUMOWANIE

Wykorzystanie zmodyfikowanej metody TWI IP w procesie przekazywania wiedzy skraca jego czas. Dane te potwierdzają badania przeprowadzone przez Lean Enterprise Institute Polska w ramach programu TWI Polska w polskich firmach produkcyjnych. Lepsza efektywność w procesie nauczania związana jest z wyeliminowaniem z niego wszystkich zbędnych informacji i przekazywaniu uczniowi tylko tego, co jest w stanie zapamiętać. O ile standardowo TWI IP głównie kierowane jest dla brygadzistów i liderów, którzy szkolą operatorów z czynności produkcyjnych, o tyle nowa metoda ma o wiele szersze zastosowanie. Lean Enterprise Institute Polska w ramach programu TWI Polska jest w trakcie badań nad nowymi obszarami zastosowania programu TWI w przemyśle.

LITERATURA
[1] Wrona B., Graupp P., Podręcznik TWI,  Lean Enterprise Institute Polska, 2010
[2] Horbal R., Misiurek B., Rozwój umiejętności mistrzów i brygadzistów wg metody TWI. Szkolenie podwładnych, publikacja w magazynie Zarządzanie Jakością, styczeń 2009
[3] Łuczak Autorzy Beata, Kuklińska Dorota, Audi/yty i audi/ytowanie: jak sprawić, by przynosiły jeszcze więcej korzyści, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej, 2007

Informacja o artykule:
Artykuł opublikowany w magazynie Zarządzanie Jakością (nr 01/2011)

Autor:
Bartosz Misiurek