Historia TWI opisuje najpotężniejszy system szkoleń, jaki kiedykolwiek powstał. Dziś wspiera rozwój pracowników nie tylko w firmach produkcyjnych, ale również usługowych. Zaskakujące jest to, że powstał w latach 40 ubiegłego wieku, a pozostaje aktualny w czasach obecnych. Aby zrozumieć TWI, należy cofnąć się do XX wieku i przygodę rozpocząć do dzieła Fredericka Winslowa Taylora.
1911 – Taylor i „Zarządzanie naukowe”
Historia TWI zaczyna się od Frederick Winslow Taylor, który był inżynierem mechanikiem i jest powszechnie uważany za ojca zarządzania naukowego. Uważał, że istnieje jeden „najlepszy” sposób wykonania dowolnego zadania, który można odkryć dzięki badaniom naukowym. Po odkryciu najlepszego sposobu pracownicy mogą być szkoleni zgodnie z nim, co skutkuje zwiększoną produktywnością. Jednym z kluczowych aspektów podejścia Taylora były pomiary czasów i ruchów na stanowisku. Taylor mierzył czas wykonywania czynności i obserwował je w celu określenia marnotrawstw, które później eliminował w celu zwiększenia wydajności.
Obsesja Taylora na punkcie stopera w obecnych czasach byłaby trochę przerażająca dla pracowników, jednak założenia badacza były słuszne. Istnieje jeden „właściwy” sposób wykonywania pracy, taki, który jest najbardziej wydajnym wykorzystaniem zasobów i daje najwyższą wydajność. Jeśli wszyscy zastosują tę metodę, wzrosną środki bezpieczeństwa, jakości i wydajności. To „naukowe” podejście stworzyło wczesne podwaliny pod ewolucję i stało się cześcią historii TWI.
Podstawowym błędem w podejściu Taylora było jego przekonanie, że to menedżerowie, a nie pracownicy, najlepiej nadają się do ustalenia standardów. W świecie zarządzania naukowego Taylora było bardzo dużo menedżerów zaangażowanych w zapewnienie należytych standardów. Skutkiem tego pomniejszana była rola pracowników produkcyjnych, którzy traktowani byli jako trybik w maszynie produkcyjnej. Należało więc wprowadzić czynnik ludzki w rozważaniach na temat standardów.
1907–1930 – Frank i Lillian Gilbreth
Frank Gilbreth był odnoszącym sukcesy murarzem i wykonawcą robót budowlanych, który przed spotkaniem z Taylorem w 1907 roku, pracował nad zwiększeniem wydajności w miejscach pracy. Poświęcił cały czas na rozwój zarządzania naukowego od około 1910 roku. Jego żona Lillian uzyskała stopień doktora psychologii i była równie zaangażowana w promowanie tego stylu zarządzania. Chociaż małżeństwo początkowo bylo zwolennikami rygorystycznego podejścia Taylora do zarządzania naukowego. To z biegiem czasu wyszli poza obsesję Taylora związaną z czasowymi aspektami pracy i zamiast tego skupili się na ruchach potrzebnych do wykonania zadań. Uwzględnili również ludzką perspektywę oraz potrzebę zadowolenia pracowników jako elementu produktywności. Zaprojektowali systemy zmniejszające zmęczenie pracowników i rozpoczęli to, co dziś nazwalibyśmy „ergonomią”.
1919 – Charles R. Allen, „Instruktor, Człowiek i praca”
Konieczność szybkiej produkcji statków na potrzeby I Wojny Światowej oznaczała pilny wymóg szkolenia pracowników w przemyśle stoczniowym. Emergency Fleet Corporation z United States Shipping Board zainicjowała program szkoleniowy mający na celu zwiększenie liczby pracowników stoczni do 10-krotności obecnej liczby i zaangażowała Charlesa R. Allena, instruktora zawodowego z Massachusetts, do prowadzenia programu szkoleniowego. Cztero-etapowy system szkolenia nowych pracowników „pokaż, powiedz, zrób, sprawdź” i jego metoda podziału pracy na szereg etapów szkolenia (podobna do analizy badania ruchu Gilbretha) została udokumentowana w jego książce z 1919 r. „Instruktor, Człowiek i praca”. Metoda cztero-etapowa wyraźnie stanowiła podstawę programów TWI opracowanych ponad 20 lat później.
1940 – 1945: Historia TWI w służbie przemysłu wojskowego
Gdy Ameryka przystąpiła do II wojny światowej, tysiące wykwalifikowanych robotników dołączyło do wojska, a to stworzyło krytyczną potrzebę szybkiego szkolenia nowej, nietradycyjnej siły roboczej, aby zapewnić utrzymanie produkcji wojennej. Rząd USA zorganizował TWI Service w celu zapewnienia firmom wskazówek i szkoleń. Przywódcy tej organizacji (Channing Rice Dooley (dyrektor), Walter Dietz (zastępca dyrektora), Mike Kane i William Conover (asystenci dyrektorów) – często nazywani „czterema jeźdźcami” z TWI) znali podejście Charlesa Allena z I wojny światowej i opracowali metody w trzech metodach, które znamy jako Program TWI:
- TWI Instruowanie Pracowników (aby uczyć przełożonych i doświadczonych pracowników, jak skutecznie wdrażać nowych pracowników);
- TWI Metody Pracy (aby umożliwić zespołom pracowników ulepszenie sposobu wykonywania pracy);
- TWI Relacje z Pracownikami (aby uczyć przełożonych, jak radzić sobie z pracownikami i problemami w miejscu pracy);
TWI zostało wdrożone w ponad 16 000 organizacji, a ponad 1 milion osób nadzorujących zostało przeszkolonych w zakresie metod TWI. Programy były używane w USA, a także w Kanadzie i Wielkiej Brytanii.
Sukces programu TWI w zwiększaniu produkcji wojskowej i tworzeniu nowej siły roboczej pozostaje jednym z najważniejszych osiągnięć w historii szkoleń przemysłowych i zawodowych.
Historia TWI po wojnie (1945–1955): TWI Foundation i TWI Inc.
Po kapitulacji Japonii we wrześniu 1945 r. TWI Service zostało zamknięte. Gdy żołnierze wrócili do domu i do pracy, którą pozostawili, programy TWI zniknęły z amerykańskiego przemysłu. Jednak potrzeba przebudowy i rewitalizacji przemysłu w byłych państwach Osi, szczególnie w Japonii, doprowadziła do zaangażowania firmy TWI Inc. na początku lat 50, kierowaną przez byłego instruktora TWI (Lowell Mellon) w szkolenia japońskich firm.
Programy TWI objęły wiele japońskich przedsiębiorstw, w tym Toyotę.
1950 – obecnie: Toyota, Lean Manufacturing i ponowne pojawienie się TWI
Toyota włączyła Wszystkie metody TWI do Toyota Production System później określanym jako Lean Managemant. Podstawą TPS jest ciągłe doskonalenie i szacunek dla ludzi. Gdy spojrzysz na procesy i wartości wyrażone w TPS, zobaczysz niepowtarzalny ślad programów TWI:
- TWI Instruowanie Pracowników leży u podstaw pracy standaryzowanej i skutecznego szkolenia pracowników,
- TWI Metody Pracy leżą u podstaw KAIZEN i nieustępliwego dążenia do poprawy.
- TWI Relacje z Pracownikami leżą u podstaw szacunku dla ludzi, którzy wnoszą wartość dodaną do produktów klientów.
Gdy przemysł północnoamerykański próbował dowiedzieć się, w jaki sposób Toyota osiągnęła tak imponujące wyniki wówczas ślady programów TWI z II wojny światowej stały się widoczne. To spowodowało renesans w USA i na całym świecie.
2006/2007 – Transfer TWI do Polski
Program TWI w polsce rozwijany jest coraz prężniej, w obliczu rynku pracownika ma on jeszcze większe znaczenie dla potencjału firmy. Pracownicy są najważniejszem ogniwem w organizacji dlatego TWI osiąga sukcesy na wielu płaszczyznach. Polskie Stoważyszenie Praktyków TWI nieustannie poszeża społecznośc skupiającą osoby stosujące ten program w swoich firmach, a my cieszymy się ze możemy być jego częścią
Praktyk programu Training Within Industry i Lean Management.
Wykłada na Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. Jest autorem i współautorem kilku pozycji literaturowych poświęconych programowi TWI.
Obecnie pełni funkcję partnera zarządzającego w firmie LeanTrix, jak i master Trenera Na Europę. Dodatkowo zaangażowany jest w projekty takie eTWI System i Lean Community
Prowadził projekty między innymi dla: Lotte Wedel, Danone, Kompania Piwowarska, eobuwie.pl, Arvato, Whirlpool, B/S/H, Geberit, RECARO, Tenneco, Sumitomo Electric, Stadler, Vesuvius Poland
